Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i uporczywie go nie ma...
/Wisława Szymborska/
Nie żyje Leokadia Krzemińska, ekonomistka i księgowa, Prezes Biura Rachunkowego LEM w Świdnicy oraz wieloletnia członkini Zarządu Stowarzyszenia Rozwoju Wsi Śmiałowice.
Smutna wiadomość o jej śmierci dotarła do nas w czwartek 8 lipca.
Miała tylko 61 lat. Była matką dwóch córek i babcią czworga wnucząt.
Lodzia Krzemińska była człowiekiem niezwykłym, nietuzinkowym. Jakby na przekór swemu ekonomicznemu wykształceniu i charakterowi swojej pracy, była osobowością twórczą, artystyczną, osobą o złotych rękach.
Zawsze pogodna i uśmiechnięta, z poczuciem humoru, uczynna, zawsze gotowa służyć innym i pełna planów na przyszłość.
Kochała życie i dlatego tak trudno pisać o niej w czasie przeszłym…
Urodziła się 31 grudnia 1959 roku w Klecinie, w rodzinie Heleny i Władysława Homendów, jako najmłodsza z czworga rodzeństwa – miała dwóch braci i jedną siostrę.
Po ukończeniu Szkoły Podstawowej w Śmiałowicach kontynuowała naukę w Liceum Ekonomicznym w Świdnicy.
W maju 1978 roku wyszła za mąż i niedługo potem oboje z mężem zamieszkali w Świdnicy.
Leokadia Krzemińska przez całe dorosłe życie pracowała zawodowo. Początkowo w zakładach Diora w Świdnicy, potem w oddziałach banku BGŻ w Świdnicy, Wałbrzychu i Wrocławiu oraz w firmie Elewator w Żarowie.
Po rozpoczęciu studiów przez starszą córkę, ona również zdecydowała się na poszerzenie kwalifikacji zawodowych, podejmując studia na Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu.
W roku 2003 przeniosła się wraz z rodziną do nowo wybudowanego domu w Śmiałowicach, a w pięć lat później założyła własną firmę – Biuro Rachunkowe LEM, którą w 2012 roku przekształciła w spółkę.
Była mistrzynią w swojej profesji, wzorem do naśladowania. Nieustannie pogłębiała i aktualizowała wiedzę, stając się autorytetem dla swoich pracowników, klientów i przyjaciół. Była człowiekiem prawym, przestrzegającym systemu wartości.
Była osobą nietuzinkową, wzbudzającą sympatię i co jeszcze ważniejsze – charakteryzowała się niezwykłym ciepłem i dobrocią. Nigdy nie odmówiła żadnej prośbie, spełniając je własnym kosztem, często pracując ponad siły.
Miała duszę społecznicy – szukała okazji do bycia przydatną i potrzebną, i właśnie ta jej cecha nas połączyła. Od chwili wejścia w szeregi SRW Śmiałowice była aktywnym członkiem Zarządu. Dzięki jej inicjatywie i pomocy udało się zrealizować wiele projektów. Zawsze wspierała nas swoją wiedzą i doświadczeniem. Jej wiedza zapewniała nam poczucie bezpieczeństwa w podejmowanych działaniach.
Była aktywna do ostatnich tygodni swego życia. Pozostawiła trwały ślad w życiu każdego z nas i całej naszej śmiałowickiej społeczności.
Również w życiu prywatnym była osobą niezwykle kreatywną, realizującą swoje pasje artystyczne, których efekty zaskakiwały bliskich i przyjaciół. W swoim domu urządziła niewielką pracownię, w której zamierzała prowadzić warsztaty artystyczne dla wnuków i ich przyjaciół. Nie zdążyła zrealizować tych planów…
Dziś Ją żegnamy… I choć musimy pogodzić się z Jej odejściem, to pamięć o Niej będzie nam towarzyszyć w naszej dalszej pracy, bo gdy odchodzi ktoś tak dla nas ważny, z kim łączyły nas więzy przyjaźni, to pozostaje po nim puste miejsce, którego nie sposób zapełnić.
12 lipca 2021
Lucyna Szpilakowska
Prezes Stowarzyszenia Rozwoju Wsi Śmiałowice
Polub tę stronę
